Een relatie die je rijker maakt

"Het onderwerp waar wij mee bezig zijn - God leren kennen - , zal het hart van elke christen sneller laten kloppen. Maar mensen die louter formeel met ‘godsdienst’ bezig zijn, zal het nauwelijks raken. Misschien blijkt juist daar wel uit, of iemand is wedergeboren."
J.I. Packer, God Leren Kennen, p. 28

Het is ruim twintig jaar geleden dat ik kennismaakte met J.I. Packer, een van oorsprong Britse Anglicaan die in Canada terecht gekomen is. Een persoonlijke kennismaking is het nooit geworden, maar het zat er wel dichtbij toen ik zijn boek 'God leren kennen'  las. Een zelfstandig christen bij wie grondige bijbelkennis samen op gaat met een enthousiast en vurig geloof (zie citaat boven). Een boeiende combinatie die je ook bij zijn leermeester C.S. Lewis tegenkomt.

Op dit moment ben ik zijn De belofte van de herder (2009) aan het lezen dat hij samen met Carolyn Nystrom schreef. Het gaat over 'Gods leiding in onze keuzes'. Nou ja, daar zijn we met zijn allen nogal mee bezig.

Dit boek is niet altijd heel gemakkelijk te lezen. Ik ben er nog niet helemaal achter waardoor het komt. Is het de vertaling? Heeft het te maken de leeftijd van de schrijver (hij is inmiddels 84!)? Maar ondanks dat wordt je er beslist rijker van. Packer geeft je zijn heel zelfstandige kijk op de leiding van God. En hij zou zichzelf niet zijn als hij dit thema niet breed en diep zou bespreken. Je vaart met hem langs een gevarieerd landschap van thema's, die allemaal met leiding te maken blijken te hebben.

Onze Heer gebruikt heel wat verschillende middelen waarmee Hij ons leidt. Eén ervan is de christelijke gemeenschap. Volgens Packer zet God ook de gemeente in bij het leiden van zijn kinderen. Maar dan moet die wel functioneren op de manier waarop God die bedoelde:

Voor velen van ons is gemeenschap niet meer dan een kop koffie of thee en een ontspannen praatje voor of na de kerkdienst of een andere christelijke bijeenkomst. Als we er zo over denken, zal de suggestie dat je wijze raad zult vinden door deze gemeenschap te raadplegen, weinig overtuigend zijn (167v). Scherp maar wel waar! Beleefdheid en vriendelijkheid schept nog geen vertrouwensband. Al is het een goed begin ervan.

Maar wat is gemeenschap dan wel? Gemeenschap is het resultaat van een manier van leven als je (samen WD) deelt wat God ons allemaal gegeven heeft. Ik geef jou wat ik kan delen, jij geeft mij wat jij kunt delen en we zullen beiden meer verrijkt en bemoedigd zijn dan hiervoor (168).

Mooi hè! 't Maakt me benieuwd wat onze God allemaal in petto heeft via onze broers en zussen in de gemeente. Want het is juist Christus, die zijn mensen helpt door zijn mensen.

Ja als dat zo is, dan doe je jezelf en de anderen wel tekort als je direct naar huis rent na een kerkdienst.
Beter nog even gebleven, wie weet wat je nog meepikt ná de dienst. 't Wordt hoog tijd dat we in de hal zitjes en bankstellen neerzetten. Zo kun je bij het geven en ontvangen van de kado's van Christus even gaan zitten.

Wel zo comfortabel.

n.a.v. J.I Packer en Carolyn Nystrom,
De belofte van de herder. Gods leiding in onze keuzes, Kampen: Voorhoeve 2009.