In de ogen van de ander

Vanaf 27 februari hopen we als kerk van de NGK Voorthuizen-Barneveld zeven weken lang het 'Feest van Genade te vieren' Een project waarin terugkeren naar onze 'roots' om weer een frisse kijk te krijgen op de bedoeling die God met ons als gemeente heeft. De aanleiding daarvoor is missionair. De gedachte is dat hoe duidelijker wij samen als lichaam van Christus leven, hoe duidelijker we op de manier een 'boodschap voor buiten zijn'. 

Via de ogen van de ander ziet je onze gemeente weer eens in frisse kleuren.

Enthousiast schildert die je de warmte van de ontvangst, de enorme mogelijkheden die de bijbelklassen hun kinderen geven, de gevarieerde diensten, de duidelijkheid van de boodschap en het omzien naar elkaar. In warme kleuren.
Een mooi plaatje dat je zelf al een tijdje niet meer zo gezien hebt omdat je (nog) zit te kijken naar 'de verfpot die omging' en naar nog wat meer dat misgaat. En soms zie je ook gewoon niet meer hoe mooi het  allemaal is, omdat je al zo aan het beeld  gewend bent geraakt.

Ik raak er door de jaren heen steeds meer van overtuigd, dat het belangrijk  is dat je ook al iets kunt zien van wat we zeggen. Het gaat er in de gemeente niet alleen om dat je de boodschap kunt horen, maar ook dat je haar kunt zien. Mooi dus als je een ander zo over onze gemeente hoort praten.

Eerlijk is eerlijk, die  combinatie van spreken én leven zit niet zo krachtig in de praktijk van onze traditie. We spreken een heldere boodschap, maar we leven hem niet zo helder.

Dat is niet alleen omdat we in ons leven nog een heel  eind kunnen groeien, maar ook wel omdat we in de praktijk lang gedacht hebben dat vergeving van onze zonden wel zo ongeveer het hoogst haalbare was dat we mochten verwachten.  Dat staat niet zo in onze belijdenis en ook niet zo in onze Bijbel, maar zo stond het wel in onze levenspraktijk geschreven. We zijn gered, jazeker, maar we zitten als beduusde drenkelingen rillend bijeen op het dek van het schip. 'Feest' en 'genade' zijn daarom twee woorden, die  zoals ds. Henk van der Velde schrijft, in de beleving van veel mensen een eind van elkaar vandaan liggen. Voor ons gevoel waren we vaak tot weinig meer in staat dan onder de indruk over onze redding te praten. Voor onze omgeving hadden we dus vooral een boodschap die je kon hóren.

De laatste twintig jaar is er in onze kringen meer aandacht gekomen voor wat de  boodschap in onze levens teweeg brengt. Niet alleen onze harten worden nieuw, vanuit ons nieuwe hart vernieuwt zich ook ons leven. Onze volwassenheid in Christus is nog niet bereikt en ook vallen we nog regelmatig. Maar met vallen en opstaan wordt het nieuwe van het Koninkrijk in ons leven wél zichtbaar. Zo dat óók onze levens duidelijker spreken van onze redding. En die 'geleefde boodschap' maakt vaak nog een veel diepere indruk op onze omstanders dan alleen de gesprokene.

Het is veel waard als zij - geraakt door wat ze zien- ons zelf gaan vragen waarom wij dat zo leven!

Op dat moment zet iemand de deur immers zelf wijd open voor de boodschap van het evangelie.
En het leven in de stijl van het Koninkrijk biedt genoeg gespreksstof.

Toen wij als Missionair Team over missionair gemeentezijn begonnen na te denken, speelde die gedachte een grote rol: hoe kunnen wij als gemeente gespreksstof voor anderen worden? Hoe, een reden om door te vragen naar het waarom? Het antwoord lag voor de hand: door onze Heer nog bewuster te volgen in het nieuwe leven! Misschien nog wel het meest in ons gezamenlijke gemeente-zijn. Want juist als we eensgezind  met onze gaven samenwerken in het lichaam van Christus, zijn kerk, komen er ongekende krachten los en zijn we tot veel in staat. Het geheel van het lichaam van Christus is méér dan de som van de delen, als u begrijpt wat ik bedoel. Hoe bewuster we als gemeente samen gaan leven in de stijl van het Koninkrijk, des te duidelijker ook onze missionaire boodschap naar buiten is. En dat al vóórdat dat we ook maar iets gezegd hebben.
Dus willen we ons niet voorbereiden op 'de zeepkist' of op 'het folderen', maar vooral op het samen gemeente-zijn.

Dat is de gedachte die achter het Feest van Genade schuilt. Door terug te keren naar de fundamenten van ons geloof, worden we ons weer meer bewust van de bedoeling van het bestek voor de rest van het 'gebouw' van onze gemeente. We zijn er blij mee dat zoveel mensen aan het Feest mee kunnen en willen doen. En verwachten dat dit een impuls zal zijn om te groeien in gezamenlijk gemeentezijn.
Niet alleen in ónze ogen, maar juist ook in die van onze omgeving.