Alle catechisanten uit die groep hadden het eigenlijk best wel moeilijk met de Bijbel. Niet met God! Ze willen graag contact met Hem. Maar rechtstreeks via de Bijbel lukt dat niet zo.
Dus luistert de één naar favoriete christelijke muziek, gebruiken anderen een dagboek en probeert weer een ander het zondags uit een preek te halen.
Dat zijn zo ongeveer ook de antwoorden op de derde enquêtevraag. Ruim een kwart vindt de Bijbel maar moeilijk te begrijpen en net zoveel luisteren liever naar een preek. Als je dat koppelt aan de eerste twee vragen, dan krijg je de indruk dat veel mensen (70%) dan nog wel trouw dagelijks bijbellezen, maar omdat de bijbel voor de meesten zo moeilijk toegankelijk is, kan het hen volgens mij in die vijf tot tien minuten per keer nooit echt lukken om de boodschap van God er voor zichzelf uit te halen. Zo blijft het bijbellezen een nogal vruchteloze bezigheid.
Bron van veel frustratie.
Nu laten de uitkomsten ook wel andere conclusies toe (maar liefst 70% leest élke dag in de Bijbel!).
Toch heb ik het idee dat ik er niet zover naast zit (anders maken jullie me dat wel duidelijk). De bespreking in de kringen afgelopen zondag, zat ook in die sfeer. Bijbellezen is in de praktijk ons 'zorgenkindje'. We zijn er niet tevreden over en beslist niet gerust op. Heel wat mensen hebben al een hele historie van allerlei pogingen om 'er iets aan te doen' achter de rug. Maar de echte oplossing hebben ze nog steeds niet gevonden.
Er ontstaat zo maar een sfeer van moedeloosheid: 'Ja,wat doe je eraan? Het is nu eenmaal zo!"
De jongeren die ik sprak waren doortastender: zij proberen het niet eens meer rechtstreeks via de Bijbel, maar zoeken andere wegen.
Eeuwig jammer vind ik dat! Natuurlijk in de eerste plaats omdat onze God ons zoveel te zeggen heeft, maar nog meer omdat ik ook van heel goede ervaringen met het bijbellezen weet. Van die gouden momenten waarop je ineens ontdekt: 'dat gaat over mij!' Of waarop je de weg die de Heer Jezus je wijst ineens glashelder voor je ziet: de ervaring dat God je rechtstreeks aanspreekt, sterker aanráákt. Ik denk dat er onder jullie ook best mensen zijn met zulke gouden ervaringen. Die zou ik wel eens willen lezen!
Mensen verlies de moed niet! We hebben soms het idee dat we eerst ons hele leven moeten veranderen, voordat er ruimte voor rustig bijbellezen komt. Maar het begint vaak met heel kleine veranderingen.
We hoeven niet allemaal andere dingen doen -dat lukt ons ook niet zomaar- maar we kunnen de dingen die we doen wel anders doen. Kleine veranderingen kunnen al grote gevolgen hebben.
En laat de moeite je niet afschrikken. Moeite wordt heel vaak beloond, dat weten we uit ervaring.
Een berg beklim je ook niet in één, grote, stap, maar in een heleboel kleine, inspannende, stapjes. Pas aan het slot ligt er een schitterend vérgezicht op je te wachten: de moeite méér dan waard.
En als we elkaar helpen wordt de kans dat we de top halen alleen maar groter.
We hebben een Vader in de hemel, die ondanks alles, contact met ons zoekt. Want Hij heeft ons lief.
Daarom ben ik er van overtuigd dat er nog een heel stel prachtige vérgezichten op ons liggen te wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten