"Wie ben jij nou helemaal?" hadden ze hem vaak snerend gevraagd. Ze verwachtten geen antwoord, dat zat al in de vraag besloten. En in de manier waarop ze hem uitspraken, ze spuugden erbij op de grond.
Inmiddels zou hij ook geen antwoord meer op die vraag kunnen geven. Hij wist niet meer wie hij was! Hij wist ook niet meer waarvoor hij eigenlijk leefde. En omdat hij dat niet wist, deed hij dus maar wat. Nogal handig met geld, hij werd als een 'creatieve rekenaar' gezien, besloot hij er maar het beste van te maken. Het beste voor zichzelf dan, het kostte zijn medeburgers een lieve duit. Maar ja die zagen hem toch niet staan. Hij was die Romeinen dankbaar voor hun belastingstelsel, hij profiteerde er ook flink van. Inmiddels was hij een welvarend man, maar dat maakte hem nog steeds niet iemand. Alom gehaat, leefde hij in de marge van de Jerichose samenleving.
Maar sinds vandaag was dit anders. Voor het eerst in jaren had iemand hem echt zien staan. Nou ja, zien zitten. Nogal klein van stuk, had hij vanaf de grond niets kunnen zien. En eerlijk gezegd verwachtte hij dat zijn stadsgenoten hem die kans ook niet zouden geven om vooraan te staan als de Meester langs kwam. Hij had veel over hem gehoord en hij wilde hem nu wel eens met eigen ogen zien. Daarom was hij voor de zekerheid in een boom geklommen. Deze man had niet gespuugd zoals de anderen. Hij was ook niet doorgelopen. Nee, hij had hem zien zitten, werkelijk zien zitten! Hij had hem aangekeken en bij zijn naam genoemd. Hij kende hem! Meer nog, hij had zichzelf bij hem uitgenodigd voor het eten: "Vanavond kom ik bij jou eten." Nog nooit was hij zo gelukkig geweest over zo'n onbeleefd verzoek.
Deze man, was hij de Messias?, herinnerde hem aan wie hij eigenlijk was: een man uit het volk van God. En alles viel voor hem weer op zijn plaats. Zijn stadsgenoten waren zijn broeders en zusters binnen het volk. Hij zag nu scherp dat hij ze tekort gedaan had, hij wilde dat goed maken! Hij begreep dat veel van zijn stadsgenoten zijn hulp nodig hadden en resoluut besloot hij: 'de helft van mijn kapitaal geef ik aan de armen'. De Heer had toen voor iedereen hoorbaar de conclusie getrokken: "Vandaag is dit huis redding ten deel gevallen, want ook hij is een zoon van Abraham. (Luk 19:9)." Zacheüs wist weer wie hij was!
Deze week gaat het over 'heiliging', een woord dat een nare bijsmaak kan hebben. We denken vaak aan 'heilig doen'. Dat kunnen we niet, vinden velen, dat is onnatuurlijk. Dus is iemand die heilig probeert te zijn in onze ogen een schijnheilige. We denken aan wonderlijk geklede, wereldvreemde figuren, die akelig in de omgang zijn. Die zich beter voelen dan alle anderen en laten dat merken ook.
De geschiedenis van Zachëus maakt duidelijk dat 'heilig' in de eerste plaats iets zegt over wie je bént en dat dit daarna pas invloed op je gedrag krijgt . Beste mensen, we horen bij de selectie van de Heer, Hij kent ons en Hij rekent op ons. Dat herinnert ons er aan waarvoor we leven.
Veel meer over heiliging staat beschreven in het boek van Jerry Bridges, Verlangen naar heiliging.Kortgeleden verscheen in de VS een jubileumeditie van het boek. En als een boek na 25 jaar nog altijd verkocht wordt, dan moet er wel iets lezenswaardigs in staan. Zéér aanbevolen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten