De afgelopen week staat voor mij in het teken van ziekenzalving.
Of moet ik schrijven in het teken van de aanwezigheid van de Heer en de komst van het Koninkrijk?
Want zó heb ik het ervaren: tijdens het gebed en de zalving was het alsof de Heer bijna tastbaar bij ons was. Met die ervaring kwam een intense beleving van diepe vrede mee. Dat moet me ergens zo diep in mezelf geraakt hebben dat ik de nacht erop vredig en droomloos geslapen heb. Voor mij een heel verschil met andere nachten.
Nu probeer ik doorgaans nuchter met de feiten om te gaan. Dat is misschien mijn Groningse achtergrond: 'doe maar gewoon...' en zo. Maar het is ook mijn reserve bij menselijke gevoelens en ervaringen. Daar kun je veel positiefs over zeggen, maar we zijn ook gemakkelijk op het verkeerde been te zetten. Want ons gevoel is niet feilloos Ik zal nooit dat gemeentelid vergeten bij wie het ervaren en niet-ervaren van God gelijk opging met het wel of niet innemen van de medicijnen. Daar leer je van!
Daar komt nog eens bij dat we in onze samenleving al een tijdje een enorme behoefte aan ervaringen hebben. En dat brengt ons op een nogal slingerende zoektocht van de ene hype naar de andere in de hoop dat het ons brengt waar we zo naar verlangen. Volgens mij is dat in kerkelijke kringen op dit moment ook zo: vanuit onze behoefte aan bijzondere ervaringen dreigen we er aan verslingerd te raken.
Net zoals je sommige van onze ideeën het beste maar met een korrel zout kunt nemen, is dat ook zo met sommige van onze ervaringen. Je kunt onder onze medechristenen nogal eens van ervaringen horen die op z'n zachts gezegd wonderlijk aandoen in het licht van de bijbelse boodschap. Dat overtuigt me van de noodzaak van zelfkritiek.
Nu hóór ik iemand gewoon tegen me zeggen: "geneesheer genees jezelf". Inderdaad, kom ik na zo'n verhaal met mijn ervaring op de proppen. Waarom zouden jullie die wél serieus nemen? Dat begrijp ik wel. Wat moet je met de ervaring van een ander, zeker als je die zelf niet zo hebt? Wees vooral kritisch, ik ben het zelf ook.
Laat het maar mijn ervaring zijn, want dat het is in de eerste plaats. Of, als ik aan de opmerkingen van de anderen denk die er ook bij waren: laat het onze ervaring maar zijn. Weet wel dat wij deze niet gezocht hebben. Wij waren op zoek naar genezing en vrede voor ons 'zus in Christus'. Maar geheel onverwacht werden we zelf ook gezegend.
En dat is, ook als je je heel kritisch bent, niet onmogelijk.
Want genade en vrede is heel bijbels gedachtengoed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten