Het is een goed moment weer eens wat te schrijven.
Het kerkelijk seizoen is bijna voorbij en toch gaan we een nieuwe periode in. Een tijd waarin ik voorlopig nog geen nieuwe collega-predikant kan begroeten. Mouissie heeft bedankt voor onze mooie gemeente!
Ergens hadden we dat niet meer verwacht. We waren elkaar -voor ons gevoel- al zó dicht genaderd. De roep uit Rotterdam bleek toch sterker. We hebben ons aan de leiding van onze Heer toevertrouwd. En dan is het dus goed zo.
We moeten ons geen zorgen maken, leert Hij ons. Maar intussen kijken we toch wel met enige zorg naar ons gemeenteleven. Na het vertrek van Joop hebben we geprobeerd de gevolgen van zijn vertrek wat te bestrijden met 'noodverbanden'. Maar nu het waarschijnlijk allemaal wat langer gaat duren, zitten die 'verbanden' niet zo lekker meer. Temeer omdat er door ziekte in de gemeente meer dan genoeg te doen is. We zijn er over aan het nadenken hoe we het één ander wat voor een langere periode kunnen regelen.
Intussen zijn we heel blij met wat jullie allemaal doen.
De afgelopen maanden hebben we intensief gezocht naar vervangers voor de vertrekkende ouderlingen, diakenen en pastoraal werkers en dan blijkt hoeveel mensen al ergens actief zijn.
Lastig, maar wel iets om dankbaar voor te zijn vinden we.
Dat verdient een blijder stemmend bedankje: allemaal heel hartelijk bedankt!
